na skórę głowy wskazany w terapii łuszczycy
do codziennego stosowania na skórę głowy objętą łuszczycą. Zmiękcza łuski i pomaga je usuwać. Łagodzi podrażnienia i uczucie świądu. Regularne stosowanie preparatu zapobiega nasilaniu się zmian łuszczycowych oraz wydłuża czas ich remisji.
uśmierza ból i pieczenie spowodowane zmianami skórnymi
nawilża skórę i działa keratolitycznie
posiada bezpieczny skład stworzony na potrzeby osób zmagających się z łuszczycą
skuteczność wyrobu medycznego potwierdzona w badaniu klinicznym przeprowadzonym na grupie pacjentów z łuszczycą
Ichtiol biały, Hialuronian sodu, D-pantenol, Alantoina, Gliceryna, Karbomer, Alkohol fenyloetylowy, Glikol kaprylowy, Woda oczyszczona, Trietanoloamina.
przyczynia się do normalizacji procesu złuszczania naskórka oraz łagodzi świąd i podrażnienia
tworzą warstwę ochronną na skórze oraz utrzymują jej prawidłowe nawilżenie
Skuteczność wyrobu medycznego Psorin została potwierdzona w badaniu klinicznym przeprowadzonym na grupie pacjentów z łuszczycą. Do badań zakwalifikowano chorych w wieku 18-60 lat. Pacjenci stosowali wyroby medyczne Psorin przez okres 4 tygodni. Po tym czasie dokonano oceny skuteczności wyrobów medycznych, która wykazała, że:
wskazany do codziennego stosowania na zmienioną chorobowo skórę w terapii łuszczycy. Normalizuje proces złuszczania się naskórka, usuwając powstałe w wyniku procesu chorobowego łuski. Działa przeciwświądowo, łagodzi podrażnienia jednocześnie nawilżając i natłuszczając skórę.
Ichtiol biały, D- pantenol, Alantoina, Gliceryna, Mirystynian izopropylu, Trójgliceryd kaprylowo- kaprynowy, Alkohol cetearylowy, Cetomacrogol 1000, Glukozyd cetostearylowy, Dimetikon, Woda oczyszczona, Fenoksyetanol.
do codziennego stosowania na zmienioną chorobowo skórę w leczeniu łuszczycy. Normalizuje proces złuszczania naskórka, usuwając powstałe w wyniku procesu chorobowego łuski.
Działa przeciwświądowo, łagodzi podrażnienia i uczucie pieczenia jednocześnie nawilżając i natłuszczając skórę.
tworzy na skórze delikatną warstwę ochronną
zawiera wyciąg z lukrecji, który głęboko nawilża i pielęgnuje skórę
wydłuża czas remisji choroby
Ichtiol biały, Wosk żółty, Parafina ciekła, Wazelina biała, Wyciąg suchy z korzenia lukrecji (ilość kwasu glicyryzynowego 20 %), Alkohol cetearylowy, Cetomacrogol 1000, Stearynian glicerolu, Woda oczyszczona, Fenoksyetanol.
Łuszczyca (łac. psoriasis) jest przewlekłą, mediowaną przez układ immunologiczny
(immune mediated inflammatory disease – IMIDS), zapalną chorobą skóry, o nieznanej
do końca etiologii. Częstość jej występowania różni się w zależności od szerokości
geograficznej, przynależności rasowej czy etnicznej i dotyczy około 2% populacji ogólnej na świecie, 1–3% populacji Europy oraz Stanów Zjednoczonych. W Polsce na łuszczycę choruje około 1 mln osób. Łuszczyca, obok atopowego zapalenia skóry, należy do najczęstszych schorzeń dermatologicznych. Łuszczyca ma charakter nawrotowy – w jej przebiegu obserwuję się okresy zaostrzeń i remisji.
Choroba może prowadzić do inwalidztwa (w przypadku zajęcia stawów) oraz do
wcześniejszego zgonu (rozwój powikłań związanych z zespołem metabolicznym często towarzyszącym łuszczycy). Utrzymujący się w organizmie chorego uogólniony stan zapalny, tzw. marsz łuszczycowy prowadzi do aktywacji wielu cytokin zapalnych, które mogą pośrednio prowadzić do zmian w układzie sercowo-naczyniowym, do nadciśnienia tętniczego, zaburzeń metabolicznych, cukrzycy, niealkoholowego stłuszczenia wątroby i wielu innych chorób współistniejących. Łuszczycy może towarzyszyć depresja, nawet z myślami samobójczymi, spowodowana brakiem akceptacji własnego wyglądu, wstydem, lękiem i stygmatyzacją.
Skóra przechodzi ciągłą regenerację poprzez złuszczanie się zewnętrznej warstwy martwych komórek i odsłanianie się znajdujących się pod nimi nowych, świeżych komórek naskórka. U zdrowej osoby proces ten trwa około miesiąca, a u chorych skrócony jest do 3-4 dni. W wyniku nawarstwiania się szybko dojrzewających komórek, na powierzchni skóry tworzą się czerwone chropowate plamy, pokryte grubą, srebrzystobiałą łuską. Właśnie od tego najbardziej charakterystycznego objawu pochodzi nazwa tej choroby.
Rozpoznanie łuszczycy zazwyczaj opiera się na ocenie morfologii zmian skórnych oraz charakterystycznego umiejscowienia łuszczących się wykwitów. Najczęściej są to: łokcie, kolana, okolica lędźwiowo-krzyżowa pleców, pośladki, skóra stóp i dłoni oraz
owłosiona skóra głowy. W przypadku wątpliwości co do słuszności rozpoznania klinicznego, wskazana jest biopsja skóry z miejsca dotkniętego zmiana chorobową i histopatologiczna weryfikacja rozpoznania. W początkowej fazie choroby pojawiające się zmiany skórne przyjmują postać grudek wyraźnie odgraniczonych od otaczającej ich skóry. W miejscu występowania zmian skóra jest swędząca, zaczerwieniona, a zmiany
chorobowe bywają bolesne. Nasilenie objawów jest zróżnicowane: od form z nielicznymi, niewielkimi wykwitami skórnymi, po ciężkie postacie choroby, charakteryzujące się zmianami zapalnymi i wysiękowymi, często przybierającymi formę uogólnioną (erytrodermia łuszczycowa).
Choroba ma przeważnie podłoże genetyczne. Zwykle choroba ujawnia się w dwóch przedziałach wiekowych: pomiędzy 16 a 22 rokiem życia oraz pomiędzy 57 a 60 rokiem życia. Łuszczyca może także pojawić się w wieku dziecięcym. Szacuje się, że u około 30-50% dorosłych osób z łuszczycą choroba rozwinęła się przed 20 rokiem życia
Etiologia łuszczycy nie jest w pełni poznana. Główne role w rozwoju choroby odgrywają czynniki genetyczne, immunologiczne oraz środowiskowe. Mimo, że rozwój łuszczycy jest uzależniony od predyspozycji genetycznych, choroba nie jest dziedziczona bezpośrednio.
Po rodzicach dziedziczymy predyspozycje, które mogą, ale nie muszą ujawnić się we wczesnym okresie życia lub później, w zależności od czynników środowiskowych.
Udowodniono, że jeżeli jeden z rodziców choruje na łuszczycę, istnieje 25% ryzyko odziedziczenia tej choroby przez potomstwo. Ryzyko to znacznie wzrasta (do aż 60–70%) w przypadku występowania łuszczycy u obojga rodziców. Choroba ma podłoże immunologiczne i jest związana z nieprawidłowym funkcjonowaniem komórek układu odpornościowego. Proces ten bardzo szybko wymyka się spod kontroli i prowadzi
do rozległego stanu zapalnego. Do czynników środowiskowych wpływających na zachorowalność zalicza się między innymi warunki klimatyczne, w tym ekspozycje na słońce. Potwierdzono również, że jej występowanie zależy od czynników geograficznych, etnicznych i rasowych. Schorzenie to jest najczęściej rozpoznawane u osób rasy kaukaskiej (2% populacji tej rasy), rzadziej u osób pochodzenia orientalnego, a sporadycznie jest obserwowane u osób rasy czarnej. Najwięcej przypadków odnotowuje się w Europie i Ameryce Północnej, znacznie mniej w Azji i Afryce. U osób narażonych, pewne czynniki mogą wywoływać chorobę oraz zaostrzać jej objawy. Zalicza się do nich: stres, infekcje, zimna i sucha pogoda, urazy skóry (skaleczenie, zadrapanie, ugryzienie przez owada lub poważne oparzenia słoneczne), palenie tytoniu lub narażenie na bierne palenie, nadmierne spożycie alkoholu oraz otyłość i nadwaga. Wśród nich charakterystyczny jest tzw. „objaw Koebnera”, czyli pojawienie się zmian łuszczycowych po 6-12 dniach od zadrapania naskórka. Objaw Koebnera można wywołać wyłącznie w aktywnej postaci łuszczycy. Nie ma możliwości wywołania go w stanie remisji. Objawy choroby mogą zostać także wywołane przez wykonanie piercingu, tatuowanie, oparzenia słoneczne oraz poprzez narażenie na drażniące czynniki chemiczne.
Skóra łuszczycowa powinna być traktowana z najwyższą dbałością oraz wymaga stosowania odpowiednio dobranych i połączonych ze sobą preparatów, z właściwymi, odpowiadającymi jej potrzebom składnikami. Terapia za pomocą produktów specjalnie dedykowanych wspomaga leczenie, ale także poprawia samopoczucie chorych.
Podstawą leczenia jest przede wszystkim systematyczne, głębokie nawilżanie i natłuszczanie za pomocą aptecznych preparatów uzupełniających terapię leczniczą. Należy stosować preparaty z bezpiecznymi składnikami, mającymi działanie łagodzące oraz sprzyjające gojenie skóry objętej stanem zapalnym.
Kluczową substancją aktywną w wyrobach medycznych serii PSORIN jest ichtiol biały. Jest to substancja czynna pochodzenia naturalnego, która wyróżnia się szerokim spektrum działania farmakologicznego. W wyniku specjalnego przetwarzania otrzymuje się dwie oddzielne frakcje oleju łupkowego – blado sulfonowany olej łupkowy (Ichtiol biały) i ciemny sulfonowany olej łupkowy. Ichtiol biały jest zawarty we frakcji o niższej
temperaturze wrzenia, jest lżejszy i ma mniej charakterystyczny zapach. Jest równie skuteczny w mniejszym stężeniu, co sprawia, że jego stosowanie jest korzystniejsze niż oleju ciemnego. Ichtiol biały ma wyjątkowo niski potencjał uczulający i może być stosowany bez ryzyka we wszystkich grupach wiekowych. Udowodniono właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwświądowe, przeciwłojotokowe,
przeciwbólowe, keratolityczne, przeciw mitotyczne i wspomagające gojenie ran. Wykazuje działanie mykostatyczne, antyseptyczne i przeciwzapalne porównywalne z hydrokortyzonem. Jego mechanizm działania prawdopodobnie opiera się na modulowaniu odpowiedzi zapalnej poprzez obniżanie poziomów miejscowych markerów zakażenia. Pod katem stosowania w stanach nadmiernego łuszczenia się naskórka istotne jest również jego działanie antyproliferacyjne.
Ostatnie badania naukowe znacznie rozszerzyły możliwości terapeutyczne dla pacjentów z chorobami skóry. Ta ekspansja nie jest jednak pozbawiona wad. Nowoczesne leki i procedury terapeutyczne zazwyczaj zapewniają lepszą kontrolę choroby, ale często wiążą się one również z dużymi kosztami oraz toksycznym obciążeniem pacjenta. Starsze substancje, często już zapomniane, mogą zapewnić skuteczne i bezpieczne leczenie powszechnych chorób dermatologicznych i zasługują na ponowne rozważenie.
Przewagą ichtiolu nad dziegciem, ditranolem, a nawet nad kalcypotriolem jest brak potencjału drażniącego, fototoksycznści oraz potencjału rakotwórczego. Ichtiol ma również działanie redukujące rumień i nadwrażliwość na promieniowanie UVB. W wielu krajach ośrodki dermatologiczne stosują go w leczeniu łuszczycy, w leczeniu skojarzonym z fototerapią NBUVB. Wyniki badań potwierdziły bardzo dobrą skuteczność (po 20 sesjach: średnia redukcja PASI = 72%, średnia poprawa DLQI=53%), tolerancja i bezpieczeństwo tego rodzaju terapii w ciężkim przebiegu choroby oraz wśród szczególnie wrażliwych pacjentów takich jak: z łuszczycą kropelkową, łojotokową, erytrodemią łuszczycową oraz u dzieci. Zaleta jest także to, że łatwo zmywa się wodą i jest dużo tańszy w porównaniu do innych leków. Ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, odżywiające i oczyszczające ichtiol biały może być stosowany również w kuracji łojotokowego zapalenia skóry i łupieżu.
Na początku leczenia zmian łuszczycowych wskazane jest zastosowanie preparatów keratolitycznych w celu usunięcia nawarstwionych łusek, które utrudniają penetracje leków przeciw łuszczycowych w głąb zmian chorobowych, a tym samym mogą się przyczyniać do zmniejszenia skuteczności leczenia. Substancją, która wykazuje takie właściwości jest alantoina (0.2 % roztwór alantoiny działa podobnie jak 10% roztwór
mocznika). Alantoina zwiększa zdolność warstwy rogowej naskórka do wiązania wody oraz pomaga złagodzić objawy wysuszonej skóry, takie jak pieczenie lub uczucie napięcia. Alantoina przyspiesza proliferację komórek nabłonka, dzięki czemu następuje szybsza regeneracja skóry i sprawniej odbudowuje się ochronny płaszcz hydro-lipidowy.
Korzystny wpływ na skórę ma również hialuronian sodu, który ze względu na swoje właściwości tworzy na powierzchni skóry powłokę chroniącą przed utratą wody i niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi. Dobroczynnie na skórę oddziałuje także wyciąg z lukrecji. Swoje lecznicze właściwości zawdzięcza obecności saponin triterpenowych, flawonoidów, kumaryn i polisacharydów. Głównym składnikiem wyciągu z lukrecji jest kwas glicyryzynowy, który wraz z innymi związkami chemicznymi pochodzącymi z tej rośliny działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie oraz nawilżająco. Wykazano, że produkty na bazie lukrecji mają tak samo skuteczne działanie przeciwzapalne w chorobach skóry jak 1% octan hydrokortyzonu. Do naturalnych substancji wysoce nawilżających skórę obecnych w serii PSORIN należy również wosk żółty (pszczeli), który zawiera kwas palmitynowy, tworzący delikatną warstwę zapobiegającą przesuszeniu. Zawarty w wosku skwalen uzupełnia naturalna barierę wodnolipidowa naskórka i wykazuje działanie antyseptyczne. Składnikiem wosku są także karotenoidy o właściwościach przeciwutleniających. Wszystkie powyższe atrybuty sprawiają, że wosk jest pomocny w leczeniu chorób skóry. D-pantenol działa jako humektant, zatrzymując wodę
w warstwie rogowej naskórka. Dzięki temu zapewnia prawidłowe nawilżenie skóry i pomaga zmiękczać łuski oraz łagodzić inne objawy łuszczycy jak zaczerwienienie i świąd.
W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił znaczny wzrost liczby pacjentów z dermatozami, którzy po zakończeniu leczenia celowanego wymagają, a nawet nalegają na zabiegi uzupełniające odpowiednimi preparatami gojącymi skórę. Chętnych do pielęgnacji skóry stosujących preparaty o właściwościach ochronnych, profilaktycznych i regeneracyjnych jest coraz więcej.
Podmiot odpowiedzialny:
FARMINA SP. Z O.O.
UL. LIPSKA 44
30-721 KRAKÓW
NIP: 676-001-55-59
KRS: 0000166304
REGON: 001419304
© 2021 Farmina. All rights reserved
